Son zamanlarda en çok istediğim şey Umre’ye gitmekti. Son zamanlarda ailecek Umre’ye gitmek en çok istediğim şeydi diye yazmalıyım ya da. Bu on beş tatilde nasip oldu oralara gitmek. Gitmeden önce, çocuklar için yazılmış Umre Günlükleri eşlik etti pek çok gece bize. Sanırım hissettiklerimi anlatabilmem pek mümkün değil.Deniyorum ama beceremiyorum bir türlü. En çok Gülru ile el ele tutuşup tavafa gittiğimiz geceleri unutmayacağım. Eli elimdeyken nasıl güzel bir hatıra yaşadığımızı düşündüm her an. Hep şükrettim… O an , orada bunu yaşamamızı nasip eden Rabbimize…
Çocukken anne babamın elini tutup görebilmeyi ne kadar çok istediğimi fark ettim bir de…
Bir gece Gülru’nun elimi tuta tuta beni Kabe’nin yanıbaşına götürdüğünde söylediği cümleyi de;
- Bak inanırsak her şey olur. Ben dokunabileceğimize inandım ve burdayız
- Birlikte Ravza da namaz kılışımızı da…
- Annelik imtihanlarımı da…
- Sürekli tuvaletlerinin gelmesini de:)
- Babasının omzunda uyuyakalan Nur’u da.
- Nur’un kalabalık arasında Ravza’dan çıktığımız da
- Peygamberimiz bize yardım etti bence deyişini de hiç unutmayacağım…Kabeyi ilk gördüğümde yaşadığım hissi hiç unutmayacağım gibi.
Duydukları her ezan sesinde, Kabe’yi gördüklerinde bu yaşlarının güzel anlarına dönmelerini çok isterim.
Ve minicik eller büyüdükçe, aynı bağla , aynı güvenle tutabilmeyi nasip etsin Rabbim…
Bize bu güzellikleri yaşatan Rabbime sonsuz hamdolsun. Yeniden, yeniden görebilmeyi, yeniden yeniden kabul edilmeyi …
