hayata kök salmak
İnsan çocuk sahibi olunca hayata kök salmak istiyor…Bitimsiz olsun herşey,ölüm başkalarının başına gelen bir şey olsun istiyor.
Yetmiş yaşlarında bir tanıdığımdan ufak bir rahatsızlığından sonra "Öleceğim diye çok korktum"cümlesini duyduktan sonra anladımki yaşlanmak ölüme yaklaşmak değil, hayata kopmaz bağlarla bağlanmakmış.Geçtiğimiz yıl benim için çok önemli birine bebek beklediğim haberini vermek için telefon ettiğimde ölüm haberini almıştım.İçim çok yanmıştı.Bugün yine yolumun bir şekilde kesiştiği çok genç birinin ölüm haberini aldım.O ana kadar ölümün en son bir yıl önce içimi bu kadar yakan bir acı olduğunu farkettim.Benden oldukça uzak olmasını dilediğim bir acı.
Uzak olması içinde pek çok nedenim var üstelik.Minikyavrum,eşim,annem,babam,kardeşlerim,dostlarım,yaşacaklarım,hayallerim…Ne çok neden var değil mi yaşamak için?Her zaman olduğu gibi önce kendime sonra size sorayım bir kez daha peki ya ölmek için kaç nedenimiz var?
