Geçenlerde ağlarken gördü beni Nur. Önce ” Özür dilerim anneciğim” dedi. ” Yavrucum seninle ilgisi yok, canım sıkkın biraz ” dedim. ” İnsan canı sıkılınca ağlar mı?”  diye sordu. ” Evet ” dedim ” Ağlar.”

Sonra yine sordu;

– Kimse seninle oynamıyor diye mi ağlıyorsun yoksa? diye

Tebessüm ettim. Moralim düzeldi, canımın sıkkınlığı gitti.

” Şükür” dedim, böyle iyileştiriciler nasip etti Rabbim…