Canım Yavrum!
Bugün iki yaşında oldun. Bıdır bıdı konuşan halin, kibar ve nazik cümlelerin, gülümseyen yüzün, mutlulukla bakan gözlerin hep benim şükür sebebim… Geldiğin günden beri hep seni anladığını düşünen ben ve anlaşıldığını düşünen sen , her geçen gün daha bir sıkı sarıldık bu bağa… Senin gelişine ihtiyacımız varmış. Ablanla günden güne çok daha güzelleşen ilişkinize , kavgalarınıza her baktığımda aklımdan bu geçiyor.
Bugün birlikte bindiğimiz taksideki şöfor tatlı tatlı konuşmandan sonra bana dönüp “bu bebek daha ama konuşuyor ” dedi… Bizim için her geçen gün normal gelen bu sevimli halin uzaktan hayretle bakan gözlere dönüşüyor.
Bugünlerde evilik oynamayı keşfettin. Sen Feyza Nur ol , ben de anneyim diyorsun ve başlıyorsun oynamaya… En çok parkı ve kitap okutmayı seviyorsun. İstediğin şeyleri tüm sevimliliğine bir de dütten, dütten i de ekleyerek hayır deme şansımızı kaybettiriyorsun bize.
İyi ki Rabbim senin emanetçin kılmış bizi… Çocuk büyütmeyi kolay hale getiren, mutlulukla bakan gözlerin insanı nasıl iyileştirdiğivi olduğuna bir kez daha inandıran, kardeşliğin ne kadar güzel olduğunu kardeşliğinle gösteren sen , neler kattığını bir bilsen bize…
Doğumun kadar büyümeninde kolay geçtiği bu iki yılı ancak eski resimlere bakıp hatırlayabiliyorum. Öyle çabuk, öyle güzel olunca…
Seni bizim yavrumuz , Gülru’nun kardeşi yapan Rabbimize hamdolsun…
İnşallah güzel hikayelerimiz olsun güzel kızım… İnşallah hep böyle mutlulukla bakarsın etrafına…
Deneyimlerimlerimden de biliyorum iki yaş bir nevi devrim. Anne sütünü bırakacağın, bezini atacağın, yatağını ayıracağın bu yaş büyümek nedir bir kez daha öğretecek sana inşallah… Kolaylıkla huzurla geçmesini diliyorum her ikimiz içinde.
Seni çok seviyorum evimizin Nur’u… İyi ki doğdun… 🙂
