Nur büyüyor…hem de tüm hızıyla…Ve ben keşke her anını, her cümlesini kaydedebilsem diye geçiriyorum içimden. Bunları unutacağız biliyorum…Yarım yamalak çıkan kelimeler unutulup gidecek…nütten nütten diye her cümlenin başına eklediği ricaları… Tatlı tatlı kurduğu cümleler…Sen bana anne de şimdi diyen halleri… Ben yine uzun uzun oynayamıyorum. Çünkü öyle tatlı tatlı konuşuyor ki, oyunun bir yerinde sarılıp sıkıca sarılmak istiyorum. Bugün en son saç fırçasına bu baba olsun dediğinde çok güldüm…:)
Bir de ona yanlışlıkla Gülru dediğimde çok bozuluyor. Bugün yine böyle bir anda ,
-Bana Gülru dedin.Ben Gülru değilim, FeyzaNur’um dedi:)
Süt içmek istediğinde yanıma gelip
-Senden süt içebilir miyim diye soruyor. Sonra da idin verdin mi diye …
Sevgi dolu halleriyle her daim tazeliyor bizi…Rabbim bu masumiyetiyle bizi de eğitsin…
Tuğba hanım, yazınızı okuyunca nasıl hoşuma gitti anlatamam, Nur yanımda olsaydı o güzel yanaklarını sıkardım nasıl tatlı bir çocuk, kitap fuarında kısa sürelide olsa tanışmıştık küçük hanım ile, şimdi konuştuklarını yazınca gözümde canlandırdım sevimli hallerini 🙂 Evlat sahibi olmak ne büyük nimet, Rabbim her isteyene nasip etsin inşallah…benim yerime de öpün küçük meleklerinizi, Sevgilerimle 🙂