Bugün misafirlerimiz vardı.Misafirlerimizden biri de akrabamız.Gülru’dan biraz büyük.Normalde çokgüzel anlaşırlar.Lakin bir süredir bir çokca kavga eder oldular.Bugün yine ilk  beş dakika özlem gidermenin ve sohbetin ardından Gülru da garip değişimler oldu.Arkadaşının canını sıkacak şeyler söyledi, git dedi filan.Böyle zamanlar zordur.Hem gelen misafirin hem de kendi çocuğunuzun onurunu korumanız gerekir.

Müdahale etmeyeyim deseniz de eğer baskın olan sizin çocuğunuzsa ne yapacağını şaşırıyor insan.Nitekim ben de yaptığının hoş olmadığını söyledim ve biraz konuştum ama çokçözüm olmadı o anda.Misafirlerimizi uğurladıktan sonra sohbet etmeye başladık.Beden yaptın sorgulaması dışında niyetim derdini anlamaktı.Duygularını tekrar etme yöntemini uyguldım bir süre.Diğer misafirlerle ilişkisine bozulduğunu, sevilmediğini hissettiğini söyledi en başta ama tavrından gerçek sebebin bu olmadığını anladım.Konuşturmaya ve onun duygularını yüksek sesle anlatmaya devam etmesini bekledim bir süre.Sonra durdu ve “ben onun ilkokula başlayacak olmasına bozuldum.(sohbet sırasında okul hazırlıklarından,öğretmenin isminden, aldığı formalardan söz etmiştik)Ksıkandım onu ” ded ve kucağıma yatıp ağlamaya başladı.Seneye onunda gideceğini söyledimse de ” niye bu sene değil.Nİye ben ondan büyük değilim” diye devam etti ağlamasına.(Annenin kalbi nasıl sızlar bilirsiniz böyle durumlarda) Ona okula gitmek için nasıl can atan bir çocuk olduğumu anlattım, güldü ,sorular sordu, derdini anlatmış olmanın rahatlığıyla   hiç bir şey yokmuş gibi kalktı ve parka gitmeyi istedi.Birlikte gittik.Akşam geldiğinde arkadaşını aradı ve özür diledi.

Çocuklar da bizim gibi.Aslında canlarını sıkan başka bir şeyken tepkileri bambaşka olabiliyor.Neden yaptın? Bir daha yaparsan cezalandırırm? Bababana söylerim telkinleri ile o duygusal hali göremiyruz pek çok kez. Parktan canı sıkılarak geldiğinde de bunu farkediyorum.Ne zamanki içinde onu huzursuz eden şeyi paylaşıyor rahatlıyor. Ama ben de durumu zorlaştırıcı davranırsam durum daha da karışık hale geliyor.

Bazen zorlaşıyor tabi durum.İç sesiniz sürekli” yanlış yapıyorum, tepemize çıkıyor gaiba” yı seslendirince zaman zaman en kolay problem çözme yöntemlerine başvurabiliyor insan.

Oysa diğeri ne kadar insani…Ne kadar sağaltıcı…Üstelik içine attığı duyguları olmadığı için zihninde ve kalbinde acı olarak  biriktirmiyormuş o duyguları ve anı…

Kendime sıkça hatırlattığım bir şey var.Çocuklarım sorunlu olduğu için değil, o an ben /biz problemi çözemediğimiz için durumlar karışıyor.Zİra büyük olan ve tecrübeli olan benim/biziz.Sakin ol ve anlamaya çalış…Bazen bunu yeniden hatırlatması gerekebiliyor birilerinin.Kimse hatırlatmazsa yine kendim hatırlatayım kendime bu yazı vesilesiyle…:)

*Bu yöntemi daha detaylıca öğrenmek isterseniz

-Thomas Gordon-Etkili Anne baba Eğitimi

-Çocuğunuza Kulak verin_Aletha Solte

-Çocuğunuzla Birlikte Büyümek- Naomi Aldort kitaplarına bakın derim.Hatta son ikiyi bir kez okumak yetmez diyorum:)