Nur beş ayi geride birakti…İnsan ikinci çocuğunda daha bir rahat oluyor hakikaten.Neyin neye işaret olduğunu bilince daha sukunetle çözüyor pek çok sorunu. İnsan ikinci çocuğuyla kalbinin daha bir genişlediğini hissediyor bir de.Bütün çocuklari alabilecek kadar büyük bir genişlik…
Biraz Nur’dan bahsedeyim size…Benim güleryüzlü kizimdan…İnsanlari çok seven gülüşlerinin hemen ardina mahçubiyetini ekleyen, ablasina kahkalar atan, sukunetli yavrumdan…Ona bakinca sanki her haliyle konuşuyor gibi hissediyorum.Her derdini anlatiyor çünkü. Babasi geldiğinde çirpinişlariyla beni al demek istediğini, Gülru’ya arkasindan ağlayarak benimle oyna dediğini , işaret diliyle süt ister misin sorumuza büyük bir heyecanla cevap vererek aciktiğini anlatabiliyor…
İlk çocukla bir annenin anlamini yeniden öğrendiği kelime sabirsa, ikincisinde denge…Garip bir hal sahiden de…Büyüğü de düşündüğünüz ,küçüğe de merhamet ettiğiniz bir lütuf ayni zamanda…Ve her geçen gün muhabbetinizi arttiran bir bağlilik…
Nur ilk doğduğunda lohusalik halleriyle zaman hiç geçmeyecek saniyordum.Tabi Gülru’nun kiskancliklari da etkiliydi bunda…Şimdi ne kadar çabuk geçtiğini düşünüp hayret ediyorum. O süreci sabirla atlatinca hem Gülru için hem Nur için ne iyi ettiğimi farkediyorum.Muhabbetleri beni çok mutlu ediyor.Gülru’nun Nuré bir “abvamm” deyişi var ki,Nur’un da ona kahkasi, kelimeler kifayetsiz kalir…
Gülru ikinci dönem evde,okula gitmiyor.(Bununla ilgili de yazacağim inşallah) Bu da bize iyi geldi.Zaman zaman Gülru’nun enerjisi ve ev dağitma hizi benim enerjimin ve evi toplamamin iki kati olduğu için zorlansam da yine de çok güzel…Geçiyor zaman diyorum kendi kendime.Ne kadar birlikte olursak o kadar güzel olur.
Anlayacağiniz minik Nur’umuza çok aliştik…O da bizi sevdi sanirim, çünkü hep gülüyor maşallah:)
