Geçtiğimiz hafta ameliyat oldu Gülru…Bir gün öncesinden kaygisi o kadar belli oluyordu ki…Ama hiç ifade etmedi,çocukluk neşesiyle geçiştirmeye çalişti.Sabah endişesi ameliyathaneye alinma zamani yaklaştikça artti.Elimi tuttu sürekli.O zaman yalnizca yüzüne bakarak hsilerini ta kalbimde hissederken, aramizda ne kadar önemli bir bağ kurulduğunu farkettim. Çok özel bir bağ…Onu ameliyata uğurlarken çocuğu ağir hastaliklar içinde kivranan annelerin nasil büyük bir imtihan içinde olduğunu düşündüm bir kez daha,dua ettim.
Kirkbeş dakikanin ardindan geldi Gülru.Bu sefer sakindi. Gün boyu narkozu atana kadar kah uyudu,kah ziyaretçileriyle sohbet etti. Öğleden sonra artik sıkılmaya başladi. Kalkti, nerde bu doktor dedi, boyama yapti…Nihayet akşam 19 sularinda ayrildik hastaneden. Ertesi gün bile bütün enerjisi yerindeydi.”Bu ameliyat çok enerjik yapti beni” bile dedi. Hamdolsun kontrolden sonra her şeyin yolunda olduğunu öğrendik. Artik geniz eti yok ve kulaklarinda tüpler var.Doktorumuz Mehmet Doğan Bey ‘e de teşekkür etmeden geçmeyelim:)
