Babaya özel…
25 Eylül 2009 Cuma
Eşim blog sayfamı sessizce ziyaret etmiş. Ne düşünüyorsun soruma;
-Hiç benden söz etmemişsin,hep Kübra'yı anlatmışsın diye cevap verdi,sitemle…
Aslında çok haklı çünkü altı yıllık evliliğimizde beş yıl boyunca onu anlatmama o kadar çok alıştı ki ben bazen acaba fazla mı abartıyorum duygusuna kapılıyordum.Şimdi aynı şeyi kızım için yapıyorum dolayısıyla o da bu konuda haklı sitemlerine başlamış durumda.(alarm,alarm)
Konuşurken ne kadar çok ondan bahsetsem de yazarken bahsetmekten çekinen bir yanım da yok değil.Ama bu yazıyı yazmak farz oldu.Madem böyle bir sitemde bulundun Sevgili Eşim, yazmasam olmaz senin babalık durumunu abartığın halleri:) Peki hangisinden başlamalıyım;
Önce -eskiden de titizdin tamam ama şimdi- Kübra Gülru her düştüğünde sanki tek düşen oymuş gibi nasıl kahrolup bana kızdığını mı anlatsam…:)
Gülru ıslak mendileri büyük bir zevkle tek tek dışarı çıkardığında sana çaktırmamak için girdiğimiz halleri mi ,
Yoksa yemek yerken boğazına bir şey kaçtığında hemen dellendiğini mi?
Farklı odalarda olmamıza rağmen her tepkimize koşarak gelmeni mi,
Abartıyorsun dediğimde buna bozulmanı mı? …
Tamam tamam bunlara rağmen,hatta bu hallerine ziyadesiyle kızmama rağmen
Doğduğundan beri Gülru her uyanışında senin de uyanmanı ,
Gazını mutlak senin çıkarmanı,
Başlarda kaçtığın alt değiştirmeyi şimdi keyifle yapmanı,
Benim işim olduğunda onu alıp dışarı götürmeni,
Kızım baba baba dediğinde efendim kızım demeni,
Aşıya her götürüşümüzde hemşireye benden fazla soru sormanı,
Bir kızın olmasını dünyadaki herşeyden çok istediğini yazmazsam asıl o zaman haksızlık etmiş olurum…
Dünyanın en güzel kızının en huysuz ama en sevimli babasına:)…
