Bugünlerde Nur

Dört dişi çıkmış, sekiz buçuk ayı geride bırakış ufak bir kız o…Annemsiz yaşayamam, babamın omuzlarına çıkmadan duramam hallerinde. Nerdeyse gün içinde hiç bir iş yapamıyorum.Kahvaltıyı taktığım slingle hazırlıyorum.Çok titiz biri olmasam da -hatta dağınık da denebilir- bir süre sonra zor olabiliyor sahiden bu ağlama halleri…Bir de geç uyuyor bebeler , biraz da bana vakit kalsın derken hop sabah alıyor, bir kısır döngüdür gidiyor yani…Gülru da da yaşamıştım bu durumu. Ama o artık özgürlüğün demlerinde olunca unutmuşum da meğer…Hal böyle olunca genelde parka giden, top oynayan, ninni dinleyen birine dönüştüm.  Gülru’dan tek farkı bu durumun normal v e geçici olduğunu bilmem…Yine de “sen bebeğinle ilgilen, ben diğer işleri yaparım “diyen birine nasıl dua ederdim …:)

Son günlerde biz;