İşte bir yıl oldu bile…Her sabah senin o güzel yüzünle geçen bir yıl…Her gün Rabbimize senin için şükrettiğimiz üçyüz altmışbeş gün…Evimizin ikinci misafiri; ne çok bekliyormuşuz seni aslında…Getirdiğin huzur, yaydığın gülüşler annene bir kez daha farkettirdi “anne kalbinin” genişliğini…
Sabah ilk işim doğduğun o ana dair resimlere bakmak oldu…Hemen kucağıma istemiştim seni, iyiki öyle olmuş.O ilk anı hiç unutmayacağım sanırım(inşallah)…
İlk bir hafta o kadar çok ağlamıştın ki ve ben o kadar lohusaydım ki; gazlı ve uykusuz bir bebek olacağını düşünmüştüm.Oysa yalnızca bir haftaymış o ağlamalar.Sonra- başbaşa kaldığımız andan itibaren- her şeyi anlatabildiğine o kadar çok inandım ki, ne zaman konuşmaya başladı? diye sorsalar ” bir haftalıkken” cevabını vereceğim gibi hissediyorum.
Bugünlerde minicik ellerinle “işaret dili” ile anlatıyorsun “anne” seslenişinin ardından her şeyi….Günde bin kez “anne” diye sesleniyorsun sanırım:) bir annenin duyabileceği en güzel sesle…
Babanın ve ablanın sesini duyduğunda o kadar heycanlanıyorsun ki; sevmek ne şahane bir şey yeniden hatırlatıyorsun bize.Sırf bu sebeple pazar günlerini gecenin bir vaktine kadar uykusuz geçirmeyi göze alıyorsun.(Bugünde öyle oldu)
Biliyor musun öyle kendine özgü bir bebeksin ki; bence kimselere benzemiyorsun. Şimdiden parktaki çocukların bile gözbebeği oldun çoktan.Seni sevmek için sıraya giriyor pek çoğu…
On iki ayı geride bıraktığın bugünlerde minik minik adımlarınla evimizin sevimli kaşifisin.Kitapları olağanca hızıyla indirmek, her yeri karıştırmak, parkta kaydırağa tırmanmak, gezmek , kahkaha atmak , duyduğu her müzikte kendini melodiye kaptırmak senden sorulur.
Öyle sevimli bir halin var ki; İyiki senin emanetçin kılmış Rabbim bizi.
Bu bir yılın ilk üç dört ayı dışındaki tüm zamanlar öyle hızla geçti ki sıkça resimlerine ve videolarına bakıyorum sanki her dakika birlikte yaşayan biz değilmişiz gibi…Sanki kaçırdığım çok şey varmış gibi…
Ablana sevgi dolu bakışın, eline geçeni ağzına atışın, üzerini giyinmiş herkesle dışarıya çıkma hevesin ne kadar sürer bilmiyorum ama seninle gelecek her değişikliği merakla beklediğimiz kesin.
İnşallah güzel hatıralar bırakabiliriz minik kalbinde ve zihninde…Seninle büyüdük, seninle daha da güzelleştik biz.
Rabbim ablana ve sana iki cihan saadeti nasip etsin…İyilerin safında durursunuz inşallah.
Seni çok seviyorum…İyiki doğdun…İyiki baban ve benim kızım oldun.ablanın kardeşi oldun:)
Benim güleryüzlü kızım, hep gül emi!
*Ve bu mektubu yazarken sende bir şeyler söylemek ister misin dediğim ablanın notu;
Kardeşim Seni Çok seviyorum!Sana herkesin çok beğeneceği hediyeler alacağım.Ne almamı istersin? Özel hediye paketi yaptıracağım.Hatırlayamayacağın günleri on yaşına kadar sana hatırlatacağım.Seni çok seviyorum(Yazdım onu kızım-Bir daha yaz anne)
