Kardeş Olma Sanatı

Nur büyüdükçe  annelik daha keyifli gelmeye başladı bana…Hem aralarındaki bağ, Nur”un büyüme çabası, Gülru”nun cümleleri, ablalığı, büyümesi daha bir huzurlu kılıyor beni.Zor olduğu da oluyor elbet ama genelde böyle hissediyorum.Sabah güne gülerek başlayan iki güzel yüz, gün içindeki halleri, her yeri  karıştıran Nur, tekerrür eden tarih, sanki hep çocukluymuşum duygusu uyandırıyor ben de…

Nur”un herkesin içinde ablasına bakışları, onun yanında kendini güvende hissetmesi, Gülru”nun kardeşini koruması , zaman zaman da olsa kıskanması bir hikayenin parçaları gibi geliyor.Hepimiz birbirimizi tamamlıyoruz aslında…

Sıkça kızlarımın büyüdüklerinde kendi anıları yazdıklarını hayal ederim. O anıların iyi kahramanı olmak istiyorum sanırım. tebessümüyle hatırlanan, her şeye kızan olmak yerine,istikrarlı kızışları olan, sevgi dolu bir anne.Görevimiz de bu değil mi zaten…Bize emanet edilenlerin hikayelerinde Rabbimizi bulmalarını kolaylaştırmak. İnşallah başarırız, inşallah tüm imtihanların içinde kul olduğumuz gerçeğini ve faniliğimizi  hisseder, hissettiririz.

Gülru bir ay sonra beş yaşını dolduracak. Her anne gibi ben de geçen zamana inanamıyorum. O tüm yapışık hallerinden kocaman bir hanıma dönüşünü gördükçe aslında dert ettiğimiz her şeyin faniliğini görüyorum.Gazıydı, ağlamasıydı, ön ergenliğiydi derken bizden bağımsız oluveriyorlar işte. Bundan sonra bu seyre dair  tefekkür etmekte …Bu süreç pokies online ne öğretecek diye ıskalamamakta…

Kardeş olmayı öğrenmekte bu sürecin içinde.Önceleri  sürekli misafir gibi algıladığı Nur sanki hep hayatımızda gibi davranıyor mesela bugünlerde. Geçenlerde Nur”un elinden aldığı bir şeyden sonra, hemen geri verdi.Nedenini sorunca “kıyamadım” dedi.Yine bir kaç gün önce çizgifilm seyretmeye çalışırken sürekli engel olan Nur”u sadece uzaklaştırmaya çalışırken gösterdiği sabır bile  çok mutlu etti beni.

Sonra son kalan lokmayı bebeğinin ağzına tıkıştırmak isteyen annesini “niye zorluyorsun,yemesin, bana öyle yapıyor musun?” diye ya da “dikkat et , boğazına kaçmasın “çıkışlarıyla hizaya çekmeye başladı.

Tabi ” bazenleri kardeşine uyuz olduğu “da oluyor:) Bugün etti bu lafı.Çok hoşuma gitti benim de:) E hayat böyle değill mi zaten, bazenleri çok seversin, bazenleri uyuz olursun…Kardeşini de ,  eşini de, anneni de böyle sevmez misin?

Konun başına dönecek olursak ben sevdim bu çok olma halini. Kardeş kavgalarının altından kalkamadığım zamanlara kadar böyle düşüneceğim.Onu da o zaman düşünürüz değil mi?