Bugünlerde yaşadığımız sürece bu ismi verebilirim rahatlıkla…Birlikte geçirdiğimiz onbeş tatilde Gülru birden büyüdü sanki…O bağımsızlık dönemlerinin ardından artık kendi başına var olan,sorular soran,şaşırtıcı cevaplar veren,sorgulayan,tartışan,uzlaşan,oynayan,gittiği ortamlarda hemen bir arkadaş bulmaya çalışan,sosyal ama yine de o mahçup edasını devam ettiren bir minik kıza döndü…
Yalnızca sevdiği biri onunla ilgilenmezse huysuzlanabiliyor,onun dilinde vurmak benimle ilgilenmeni istiyorum anlamına geliyor…Babasına teyzesine bu şekilde anlatıyor kendini güzel kızım.
Geçenlerde sana küstüm ben diyen teyzesine “Bu evde küsmek yok demi?” mesela…
Kar yağdığında birlikte kar oynamaya gittik…Öyle neşeliydi ki…Yattı, koştu,kardan adam yaptı,benim karın üstünde yatarken resmimi çek dedi…Çok eğlendi çok…
Aslında onların dünyasında pek çok şeyin bir karşılığı oldugunu da anlıyorum bir kez daha.Mevlüt kandilinde eşimle akrabalarımızı arayacağımıza dair konuşurken,
-Neden arayacağız anne dedi?
-Bugün Peygambrimizin doğum günü o yüzden arayacağız dedim,
-Peygamberimiz pasta mı üflemiş bugün anne diye sordu:))
-Hayır kızım dedim…Peygamberimiz bugün doğdu ve biz onu çok sevdiğimiz için bugünü dua ederek ve insanları tebrik ederek geçiriyoruz dedim…:)
-hımm dedi yine…Doğum günü onun gözünde mum üflemek çünkü…Hata onda değil ki,toplumsal kodlarımızda…
Öyle gururlu ki..Diyelim ki reddedildi komşumuzun kızı tarafınan oyun talebi,ağlamak için kendine başka bahaneler buluyor…
Ve en çok onurlarının korunmasını seviyorlar…
Bu akşam pişirmek üzere oldugumuz makarnadan biraz dökmüş yere,
-Olsun kızım dedim,hallederiz,
-Teşekkür ederim anneciğim dedi bana
-Neden teşekkür ettin diye sordum
-Çok mutlu oldum kızmadığın için dedi…Şimdiye kadar hiç kızmadım diyebilirim. Ama sanırım kızanları gördükçe bu fark kafasında daha da şekillendi…
Velhasıl kelam farkediyorum ki bir kez daha…İnsan insana dair tanışıklığını önce çocuklarla başlatmalı…Çok seviyorum çocukları, incinmeleri,zarar görmeleri,onurlarının kırılması üzüyor beni…Gözlerinden akan damlalar beni benden ediyor.Hemen müdahale etmek istiyorum,biliyorum yersiz ama tek yapabildiğim bu…Anneleri de anlamaya çalışıyorum ama en çok çocuklar?…Onların masumiyeti hepimizin kirlerini temizlemeye yeter bence…
