Bu minik kız artık on aylık oldu… Koltuk sehpa kenarlarına tutunarak yürüyor, yerden kalkıyor ve tutunmadan ayakta durmaya çalışıyor bugünlerde. En sevdiği şey bilgisayarda çizgi filmseyreden ablasınınseyrini sabote etmek. Ablasının onunla oynamasına kahkalar atmak istiyor çünkü…Aba diyor kendisine.Ablası da bize hepinizden önce bana seslendi diye hava atıyor:)
Bugünlerde ayrıca “anne” demeye başladı. İnsan bu lafı kaç kez duysa ilk kez duyuyor gibi mutlu oluyormuş öğrendim. Nerde olursan ol, ne işle uğraşırsan uğraş o “anne” çağrısının etkisiyle hemen “o”na yöneliyorsun. İtiraf etmeliyim ki bu lafı daha çok duymak gibi bir bağımlılığa a sebep oluyor:)
