29 Eylül’de aramıza katıldı Nur’umuz… Şimdi üç ayı geride bıraktı.İlk haftayı saymazsak her şey çok güzel diyebilirim. Sabah gülücüklerle uyanıyoruz…Ablasından çektiği kadar kimseden çekmiyor kuzucuk.Severken de delice seven bir ablanın kardeşi olmak her daim kırmızı yanakla dolaşmak demekmiş…Ama yine de ona öyle güzel bakıyor ki, onunla ben masumiyeti yeniden ke?fediyorum sanki…Ona her baktığımda içim titriyor…Ona hoşgeldin şarkımız;
-Annesinin Nur’u hoşgelmiş,babasının Nur’u hoşgelmiş,Ablasının Nur’u hoşgelmiş,İyiki bizim eve de gelmiş.Herkes onu pek çok severmiş…
Bakalım onunla neler keşfedecek ve öğreneceğiz…
22.Ekimde de benim kızım dünyaya geldi. O duyguları çok iyi biliyorum. Çok güzel anlatmışısınız , tarif etmişsiniz duygularınızı. Size de dediler mi cahilane bilmiyorum. “Keşke oğlun olsaydı” diye…Çok üzülmüştüm bu lafa. Muhakkak ki, minik emanetimizin algılama kuvveti olsaydı ve bu sözü duysaydı çok üzülürdü. Kızlarımı çok ama çok seviyorum. Kız – erkek diye değil..Minik emanet onlar. Hayata bağlanma sebebim. Mutluluğum..An be an herşeylerine şahit olduğum..Benim çoçukluk yanlarım..Dinlenme aracım..Evlat nimetini veren Allah’ıma milyon kere şükürler olsun. hepimizin çoçuğuna hayırlı uzun ömürler versin.AMİN
Genelde “olsun” diyip kız çocuğunun anne-babaya bağlılığndan bahseden çok oldu.Ben cinsiyeti soruldğunda hep “kız elhamdülillah” dediğimden pek öyle şeyler duymadım .Rabbim daim etsin inşallah mutluluğunuzu,güzel hikayeleriniz olsun sizin de:)